Είμαστε οι συνάδελφοι του άτυχου παλικαριού που αυτοκτόνησε στο 616 Μ/Κ ΤΠ. Αν και δεν έχουμε συνέλθει ακόμη από το σοκ, θα προσπαθήσουμε να βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά γιατί ακούγονται πολλές ανακρίβειες και ψέματα. Ψέματα για τη συγκάλυψη ευθυνών και συνθηκών – ψέματα που σπιλώνουν ανθρώπους και μνήμες.
Όλα έγιναν στη...
χθεσινή σκοπιά, που τυπικά θεωρείται διπλοσκοπιά. Αυτό ανέφερε, εξάλλου, και η ανακοίνωση του ΓΕΣ. Η αλήθεια είναι ότι οι δύο σκοποί καλύπτουν μεγάλη απόσταση και δεν βρίσκονται σχεδόν ποτέ μαζί. Αλήθεια, η επίσημη δικαιολόγηση αυτού του μέτρου (διπλοσκοπιές), που αυξάνει κατακόρυφα τις υπηρεσίες και μειώνει τις εξόδους, από το ΓΕΣ, δεν ήταν ότι «με δύο στρατιώτες, προσέχει ο ένας τον άλλο»;
Ο Κίμωνας είχε το χρόνο να σχεδιάσει και να εκτελέσει την αυτοκτονία. Φώναξε πως πάει να βάλει υπογραφές και στάθηκε πίσω από ένα Στάγιερ. Έβγαλε τα αβολίδοτα και τοποθέτησε μια κανονική σφαίρα. Έβγαλε την κάνη κάτω από το αλεξίθραυστο και τράβηξε την σκανδάλη. Ο άλλος σκοπός τρομαγμένος δεν πλησίασε αμέσως και τηλεφώνησε στον αξιωματικό υπηρεσίας…
Το πρωί ήρθαν στο στρατόπεδο στρατονομίες, ταξίαρχοι, ψυχολόγοι κτλ. Εμείς μεταφερθήκαμε στο πεδίο βολής, όπου συνεχίζουμε το πρόγραμμα της εκπαίδευσης σαν να μην τρέχει τίποτα… Όπως όμως μαθαίνουμε, τώρα με αφορμή αυτό το τραγικό γεγονός, έτσι ήταν συνήθως στο 616 και σ’ άλλα στρατόπεδα σαν αυτό. Είναι φανερό ότι δεν μας ήθελαν μέσα στα πόδια τους. Είναι φανερό ότι, γι’ αυτούς, εμείς πρέπει «να κάνουμε τη δουλειά μας», ασχέτως αν αυτή «η δουλειά» κόστισε τη ζωή του συναδέλφου και φίλου μας…
Το πρώτο πράγμα που σχολιάσαμε στις συζητήσεις μας ήταν η ψυχολογική υποστήριξη που έρχεται μετά θάνατο… Όλος αυτός ο μηχανισμός δεν έχει καμία σχέση με την ουσία των ψυχολογικών προβλημάτων και τη βοήθεια που μπορεί να δοθεί πριν το κακό. Πρόκειται για ένα ατελείωτο παζάρι απαλλαγών και διευκολύνσεων με αποκλειστικά βυσματικά κριτήρια. Θα αρχίσουν πάλι να μας ρωτάνε αν είμαστε καλά, να μας λένε να μη φοβόμαστε να μιλάμε για τα προβλήματα μας και διάφορα τετριμμένα, μέχρι να ξεχαστεί το ζήτημα και να επανέλθει η καθημερινότητα του στρατοπέδου.
Ποια είναι όμως αυτή η πραγματικότητα; Είναι γνωστό σε όλους ότι το 616 Μ/Κ ΤΠ είναι μαύρο στρατόπεδο. Δεν έλειψαν ούτε στο πρόσφατο παρελθόν οι καταγγελίες. Τα ΣΠΕΝ: εξοντωτικά. Ο φόβος της ποινής: διαρκώς πάνω από τα κεφάλια μας. Ποινές :συνήθως υπερβολικές που σε κρατάνε αρκετές μέρες μέσα στο στρατόπεδο. Επιπλέον, δεν έχουν να παινευτούν ούτε για τις συνθήκες που επικρατούν. Η διαταγή να ανάβουν μόνο 4 ώρες τα καλοριφέρ την ημέρα σημαίνει ουσιαστικά παγωμένοι θάλαμοι.
Πρόσφατα μάθαμε για το αμετάθετο των μονάδων του Έβρου. Στην άλλη άκρη της Ελλάδας, στις πιο δυσμενείς μεταθέσεις, ελπίζαμε τουλάχιστον στην επιβράβευση της επιστροφής. Όλη μας η ψυχολογία έχει χτιστεί γύρω από αυτό. Είναι μια αδικία που δεν χωνεύεται εύκολα.
Ο Κίμωνας ήταν κλειστός χαρακτήρας και πολύ τυπικός στις υποχρεώσεις του. Ήταν, όμως, κι ένας ευαίσθητος άνθρωπος. Ξέρετε, από αυτούς που εκτός στρατού θεωρούνται φυσιολογικοί. Ο στρατός, όμως, είναι άλλο… Σ’ αυτό το στρατόπεδο (κολλέγιο, ε;…) φαινόταν ότι δεν μπορούσε να διαχειριστεί εύκολα το άγχος και την πίεση.
Μην ξεχνάμε ότι σχεδόν όλος ο Έβρος είναι ένα στρατόπεδο. Ακόμη και στις εξόδους δύσκολα ηρεμείς κι ανανεώνεσαι. Είναι ένα περιβάλλον εγκλεισμού που σε στρεσάρει διαρκώς και σου μεγεθύνει τα προβλήματα που έχεις στο κεφάλι σου.
Κε ταξίαρχε, Ν. Μανωλάκο, είναι ντροπή να μιλάτε για δήθεν προσωπικά-«γκομενικά» προβλήματα. Δεν είναι η πρώτη φορά και δυστυχώς δεν θα είναι και η τελευταία. Ξέρετε την αιτία του κακού, αλλά μάλλον είστε κομμάτι της.
Αποχαιρετισμός στον Κίμωνα Καρολίδη
Την Τρίτη τα ξημερώματα στο Νεοχώρι Ορεστιάδας του Έβρου, ο 27χρονος φαντάρος Κίμωνας Καρολίδης αυτοκτόνησε στη σκοπιά του 616 Μ/Κ ΤΠ. Από νεαρή ηλικία εντάχθηκε στην κομμουνιστική αριστερά, στην αρχή στην ΚΟΕ και από τις αρχές του 2012 στην ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ.
Η κηδεία του έγινε σήμερα Τετάρτη 6/2/2013 στις 15.30 στο κοιμητήριο του Αγίου Βασιλείου στο Περιστέρι.
Υπάρχουν πολλές καταγγελίες συναδέλφων του και κινήσεων αλληλεγγύης γύρω από τις συνθήκες που επικρατούσαν στη μονάδα.
Αναλυτικά ο αποχαιρετισμός των συντρόφων του από την ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
Το πιο δύσκολο αντίο στον Κίμωνα
Με σοκ και πόνο πληροφορηθήκαμε ότι σήμερα (σ. Τρίτη) τα ξημερώματα, την ώρα της σκοπιάς του, αυτοκτόνησε ο σ. Κίμωνας Καρολίδης στο 616 τάγμα πεζικού στο Νεοχώρι Ορεστιάδας, όπου υπηρετούσε τη θητεία του.
Είχε γεννηθεί το 1985 και ήταν παιδί φτωχής, λαϊκής οικογένειας από την Νάουσα. Μεγάλωσε με την μητέρα του, με όλες τις δυσκολίες μιας μονογονεϊκής οικογένειας με πενιχρό εισόδημα, καλλιεργώντας όμως ένα σπάνιο ήθος. Δύο χρόνια μετά την είσοδο του στην Ακαδημία Εμπορικού Ναυτικού στη Θεσσαλονίκη, άφησε τα καράβια και πέρασε στο ΤΕΙ Αθήνας στο τμήμα Τοπογράφων. Πρόσφατα, πριν καταταγεί, είχε ολοκληρώσει τις σπουδές του και περίμενε την ορκωμοσία του.
Από νεαρή ηλικία εντάχθηκε στην κομμουνιστική αριστερά, στην αρχή στην ΚΟΕ και από τις αρχές του 2012 στην ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ. Συμμετείχε σε όλους τους μεγάλους λαϊκούς και νεολαιίστικους αγώνες. Στο κίνημα ενάντια στην παγκοσμιοποίηση, στρατεύτηκε ενεργά στο φοιτητικό κίνημα και στους αγώνες για το άρθρο 16, όντας μέλος της Αριστερής Ενότητας. Συμμετείχε καθημερινά και αδιάλειπτα στους αντιμνημονιακούς αγώνες της τελευταίας περιόδου, στις πλατείες, στις παρελάσεις. Πάντα μπροστά, ανθεκτικός στα δακρυγόνα, με απλωμένο το χέρι στο διπλανό του. Ευαίσθητος, λιγομίλητος, εργατικός, αποφασιστικός. Όποιος τον γνώρισε θα τον θυμάται για το ανεξάντλητο φιλότιμό του, για την ευρύχωρη καρδιά του.
Η θλίψη είναι ανείπωτη και τα ερωτηματικά είναι μεγάλα για τις συνθήκες που οδήγησαν στην αυτοκτονία του. Του περίσσεψε η γενναιότητα, του τέλειωσε η ελπίδα. Η κίνηση απελπισίας ενός νέου ανθρώπου, ενός συντρόφου και αγωνιστή, μας γεμίζει πόνο και οργή. Για τη θητεία που για τόσους και τόσους νέους είναι το τέρμα της ζωής τους. Για την κοινωνική και προσωπική απόγνωση που σκορπά ένα σύστημα που τρώει τα παιδιά του.
Κίμωνα θα σε θυμόμαστε. Η εικόνα σου θα μείνει πάντα χαραγμένη στο μυαλό και την καρδιά μας, γιατί ήσουν πάντα μαζί μας. Χαρούμενος ή σκυθρωπός, προβληματισμένος ή αποφασισμένος, ήσουν πάντα εκεί. Θα συνεχίσουμε τους αγώνες που ξεκινήσαμε μαζί. Για ένα καλύτερο αύριο. Για μια κοινωνία όπως την ονειρευόσουν.
Καλό ταξίδι, σύντροφε.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου